7 χρόνια πριν
Στα 38 γεμάτα και μόνη, χωρίς σύντροφο και τα 40 να πλησιάζουν επικίνδυνα… Και το όνειρο της οικογένειας και ενός παιδιού μπροστά μου, ολοζώντανο, αλλά άπιαστο, όνειρο απατηλό. Το άγχος, η αγωνία και ο φόβος με είχαν παραλύσει και επηρέαζαν κάθε μέρα της ζωής μου.
Η λύση της κατάψυξης ωαρίων έγινε για μένα η διέξοδος στο αδιέξοδό μου. Μια ελπίδα που μένει ζωντανή.
Τότε γνώρισα τον κο. Μαντούδη και την ομάδα του, μαίες και εμβρυολόγους. Δε φοβήθηκα τίποτα από τη διαδικασία, πιο πολύ φοβόμουνα να μείνω χωρίς την ελπίδα να μπορέσω κάποια στιγμή να αποκτήσω το μωρό που ονειρεύτηκα.
Η διαδικασία ήταν απλή, 10 φορές πιο εύκολη από ό,τι νόμιζα… Εμπιστεύτηκα το γιατρό και απλά ακολουθούσα τις οδηγίες του. Τώρα η γονιμότητά μου ήταν στα χέρια του.
9 Οκτωβρίου 2014: η μέρα της ωοληψίας. 20 ώριμα ωάρια στην κατάψυξη! Ένα ασφαλιστικό συμβόλαιο της γονιμότητάς μου.
Δεν καταψύχεις ωάρια, διατηρείς ζωντανό το όνειρό σου…
7 χρόνια μετά
Στα 45+ πια, ζω μια άλλη ζωή. Είμαι μαμά! Έχω ένα κοριτσάκι 3.5 χρονών, ένα πλάσμα που μου έφερε αγάπη περισσότερη από ό,τι κι αν είχα ονειρευτεί…
Και μάλιστα έμεινα έγκυος φυσιολογικά, στα 41, και γέννησα φυσιολογικά, στα 42. Πάλι με τον κο. Μαντούδη και την ομάδα του, πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς άλλωστε…
Σε όσους με ρωτάνε για την απόφαση να καταψύξω τα ωάριά μου απαντώ: ‘Ήταν το γούρι μου!’ Μετά την ωοληψία, γνώρισα τον άντρα μου και, χωρίς το άγχος του ‘εγώ πότε θα γίνω μάνα’, ήρθε και το μωρό μας.
Και τα 20 ωάριά μου στην κατάψυξη; Δεν τα ξεχνώ ποτέ! Ίσως εκεί κρύβεται το αδερφάκι της κόρης μας; Ποιος ξέρει… Ίσως!
