Αθήνα, 31 Δεκεμβρίου 2016 Αγαπητέ μας κύριε Μαντούδη, Αυτή η επιστολή έρχεται με καθυστέρηση περίπου έξι μηνών, όμως οι υποχρεώσεις των διδύμων μας και ο επαγγελματικός φόρτος δε μας επέτρεψαν να την στείλουμε νωρίτερα. Τι μπορεί, άραγε, να γράψει ένας γιατρός σε έναν άλλον γιατρό, προκειμένου να του εκφράσει τις ευχαριστίες του; Έχω, σαν καρδιολόγος, γίνει, πολλές φορές, αποδέκτης παρόμοιων επιστολών και άλλων εκφράσεων ευχαριστίας από πλευράς των ασθενών μου. Πάντα πρόκειται για γεγονός πολύ ευχάριστο και συγκινητικό. Τώρα, είναι η σειρά μας να απευθυνθούμε σε εσάς και τους συνεργάτες σας για να πούμε ένα μεγάλο και ειλικρινές ευχαριστώ. Θα απαριθμήσω, εν τάχει, όσα βιώσαμε από κοινού: ρήξη εξωμητρίου κύησης, ενδοσκοπική αφαίρεση εκτόπου κυήματος και αριστερής σάλπιγγας, υστεροσκόπηση, υστεροσκοπική διόρθωση καρδιόσχημης μήτρας, πρόκληση ωορρηξίας, υπερδιεγέρση ωοθηκών ωοληψία, μη επιτυχής πρώτη εμβρυομεταφορά, επιτυχής δεύτερη εμβρυομεταφορά, έναρξη συσπάσεων από την 20η εβδομάδα, νοσηλεία λόγω συσπάσεων στην 26η εβδομάδα της κύησης. Και στο τέλος, επειδή όλα στους γιατρούς και στους συγγενείς των γιατρών συμβαίνουν, προεκλαμψία (στη γυναίκα του καρδιολόγου), εσπευσμένος τοκετός στην 35η εβδομάδα της κύησης, εκσεσημασμένη βαγοτονία της εγκύου αμέσως μετά την καισαρική τομή, νοσηλεία της στην εντατική μονάδα και μια ημέρα, προωρότητα των νεογνών και ολιγοήμερη νοσηλεία της νεογνική ΜΕΘ. Μετά από αυτή τη μακρά διαδρομή στη μισή (και πλέον) γυναικολογία – μαιευτική (ειδικότητα ξεχασμένη από τα χρόνια των βασικών σπουδών) περάσαμε τα πρώτα μας Χριστούγεννα, σαν οικογένεια, με την Ε. και τη Χ. μας. ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ IMPOSSIBLE – ΟΜΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ! Μπορεί να μην το θυμάστε εσείς, όμως, η επείγουσα λαπαροσκοπική επέμβαση για τη ρήξη εξωμητρίου κύησης έλαβε χώρα την 25η Μαρτίου 2015. Κάναμε, τότε, με τη Σ. ένα τάμα, αν καταφέρουμε ποτέ να αποκτήσουμε παιδί, να γιορτάζει ανήμερα του Ευαγγελισμού. Έτσι, προέκυψε το όνομα της Ε. μας, που γεννήθηκε πρώτη, κατά ένα λεπτό της αδερφής της, τη Δευτέρα, 11 Ιουλίου 2016 και ώρα 18.00. Και τώρα, μια μικρή προσωπική εξομολόγηση. Στις 27/10/2015 πραγματοποιήθηκε η πρώτη (μη επιτυχής) εμβρυομεταφορά μας. Η ανακοίνωση του αποτελέσματος της β-χοριακής γοναδοτροπίνης ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου και είχαμε αποφασίσει με τη Σοφία να έρθει στο ιατρείο για να είμαστε μαζί την ώρα που θα ακούσουμε το χαρμόσυνο νέο. Τόσο σίγουροι είμαστε και οι δυο ότι όλα έχουν πάει καλά. Το τηλεφώνημα έγινε κατά τις 5 το απόγευμα και ήρθε η μεγάλη απογοήτευση της αποτυχίας. Πέσαμε, με κλάματα, ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Είχα να δω περίπου 20 άτομα στο ιατρείο εκείνη την ημέρα και μόνον εσείς μπορείτε, κύριε Μαντούδη (αγαπητέ Ευριπίδη), να καταλάβετε όσο δύσκολο υπήρξε για μένα το ιατρείο εκείνης της ημέρας. Την επομένη το πρωί είχα υποχρεώσεις στο ιδιωτικό Θεραπευτήριο που εργάζομαι, με ιδιαιτέρως βαρύ πρόγραμμα. Στις 8 το πρωί ήμουν στο Νέο Φάληρο, γρήγορα όμως διαπίστωσα ότι δεν ήμουν σε θέση να εργαστώ. Σηκώθηκα κι έφυγα, αφήνοντας πίσω ασθενείς, νοσηλεύτριες και γραμματείας να διαμαρτύρονται. Σημειωτέον, ότι μία και μοναδική φορά στη ζωή μου, ΤΟΤΕ, έχω κάνει κάτι παρόμοιο. Έφυγα με τα πόδια, τριγυρνώντας στους δρόμους σα χαμένος, με αισθήματα βαθειάς απογοήτευσης και οργής. Κατά τις 9 παρά το πρωί αποφάσισα να σας τηλεφωνήσω (εκτιμώ πάντα τους συναδέλφους που απαντούν στα τηλεφωνήματα των ασθενών τους οι ίδιοι, ανά πάσα στιγμή, εφόσον βέβαια μπορούν. Αυτό κάνω πάντα εγώ σαν καρδιολόγος. Δεν το κάναν, βέβαια, ποτέ, κάποιοι μεγαλοσχήμονες γυναικολόγοι της Αθήνας). Αγαπητέ Ευριπίδη, απάντησες ο ίδιος, με εμψύχωσες, με παρηγόρησες, με ενθάρρυνες. Μου είπες, θα προχωρήσουμε άμεσα στον επόμενο κύκλο, χωρίς καθυστερήσεις και αναβολές. Κι έτσι έγινε. Το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015, πρώτη η Ναΐς και μετά εσύ, μας ανακοίνωσες το μαγικό νούμερο 563. Αυτή ήταν η πρώτη τιμή β-HCG που ακούσαμε! Πιστεύω τώρα, που έχει περάσει αρκετός καιρός, ότι αν δεν είχες επιμείνει τόσο σθεναρά και παρά τις αντιρρήσεις και τις αμφιβολίες μας, σε τόσο άμεση δεύτερη εμβρυομεταφορά, τόσο η Σοφία, όσο και εγώ θα είχαμε συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δε θα αποκτούσαμε ποτέ παιδί και θα είχαμε τροποποιήσει την κοινή μας ζωή προς αυτή την κατεύθυνση. Η Ε. και η Χ. σου οφείλου, συνεπώς, τη ζωή τους με διπλό τρόπο: Οργανικά – βιολογικά αλλά και συναισθηματικά – ψυχολογικά. ΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΔΟΚΑ ΕΝΑΣ ΜΑΙΕΥΤΗΡΑΣ-ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ; Δέξου λοιπόν, το μεγάλο ευχαριστώ ενός γιατρού και της οικογένειάς του. Τόσο εσύ, όσο και οι συνάδελφοι κ. Ιωάννα Τσουμπού, Λάϊα Κουτσουγιώργου και Κωνσταντίνος Κουντάρας. Όπως βέβαια, το εμβρυολογικό εργαστήριο (κυρίες Μήτση, Μαυρέλη και Παστρωμά), η Εύη, η Ναΐς και το λοιπό νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό. Είσαστε μια δυνατή ομάδα κι εγώ, σαν γιατρός, γνωρίζω πόσο σημαντικό είναι η έννοια της ομάδας σε θέματα που αφορούν την άσκηση της ιατρικής. Πολλά ευχαριστώ και πολλές ευχές από μια ευτυχισμένη οικογένεια! Με αγάπη Δ – Σ Ε- Χ

Δ ΚΑΙ Σ – SAT 31-12-2016