Ως γνωστόν οι δίδυμες κυήσεις είναι συχνότερες μετά από εξωσωματική γονιμοποίηση. Θεωρούνται επιπλοκές της εξωσωματικής και στόχος είναι να αποφεύγονται. Για να το κατορθώσουμε αυτό απαιτείται η δημιουργία εμβρύων υψηλής ποιότητας στο εμβρυολογικό εργαστήριο. Με τη μεταφορά μόνο ενός (1) ή το πολύ δύο (2) εμβρύων με υψηλή δυναμική επίτευξης εγκυμοσύνης, καταφέρνουμε να μειώσουμε σημαντικά το ποσοστό δίδυμων κυήσεων από εξωσωματική.

Ο πρόωρος τοκετός είναι μια συχνή επιπλοκή σε περίπτωση δίδυμης κύησης και έχει ως αποτέλεσμα τη γέννηση πρόωρων νεογνών με χαμηλό βάρος σώματος και ενδεχόμενες επιπτώσεις στην υγεία τους. Στόχος μας είναι να ακολουθήσουμε τη σωστή στρατηγική ώστε να παρατείνουμε τη διάρκεια κύησης και να αποφύγουμε τον πρόωρο τοκετό.

Σήμερα σας παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα της πτυχιακής εργασίας της μαίας τοκετών, Εύης Συνοδινού, που παρουσιάστηκε στα πλαίσια του μεταπτυχιακού της στο Τμήμα Ιατρικής, στην Αλεξανδρούπολη (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Τμήμα Ιατρικής, Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών Εκπαίδευσης στον Προγεννητικό Έλεγχο – στην Αντισύλληψη – στον Τοκετό).

Κατά τη διάρκεια της εργασίας της, με τίτλο ‘Περίδεση Τραχήλου σε δίδυμες κυήσεις υπό υπερηχογραφική παρακολούθηση για την πρόληψη πρόωρου τοκετού’, η Εύη μελέτησε και ανέλυσε στατιστικά όλες τις δίδυμες κυήσεις που παρακολουθήσαμε στο Γέννημα IVF. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά και σας τα παρουσιάζουμε αναλυτικά πιο κάτω.

Η ομάδα παρακολούθησης κύησης απαρτίζεται από μαιευτήρες – γυναικολόγους, εμβρυομητρικό και μαίες υπό την επίβλεψη του γυναικολόγου αναπαραγωγής κου. Ευριπίδη Μαντούδη:
Κωνσταντίνος Κουντάρας, μαιευτήρας – γυναικολόγος
Ιωάννα Τσουμπού, εμβρυομητρικός, μαιευτήρας – γυναικολόγος
Σταύρος Νάτσης, μαιευτήρας – γυναικολόγος αναπαραγωγής
Εύη Συνοδινού, μαία, υπεύθυνη τοκετών

Πότε υπάρχει ο κίνδυνος πρόωρου τοκετού;

Το σημαντικότερο σημείο προσοχής είναι το μήκος του τραχήλου της μήτρας. Ήδη από τις 16 εβδομάδες κύησης, ελέγχουμε τον τράχηλο για να εντοπίσουμε τις εγκύους υψηλού κινδύνου. Η μείωση του μήκους σημαίνει ότι πρέπει να παρέμβουμε. Το κρίσιμο όριο του μήκους τραχήλου σε δίδυμη κύηση είναι τα 25 χιλιοστά. Όταν το μήκος πέφτει κάτω από αυτό το όριο, χρειάζεται να προχωρήσουμε σε θεραπευτική αντιμετώπιση.

Θεραπευτική αντιμετώπιση

Αντιμετωπίζουμε την πιθανότητα πρόωρου τοκετού με τον κατάλληλο συνδυασμό ενεργειών:

• Χορήγηση προγεστερόνης κολπικά – παρακολούθηση
• Περίδεση τραχήλου μήτρας: πρόκειται για μια ήπια χειρουργική παρέμβαση. Στη συνέχεια ακολουθούν διαδοχικές μετρήσεις μήκους τραχήλου και λήψη καλλιεργειών κολπικού υγρού. Επιπλέον χορηγείται αντιβίωση σε περίπτωση θετικής καλλιέργειας.
• Τοποθέτηση κολπικού πεσσού – συμπληρωματικά προς την περίδεση και τη χορήγηση προγεστερόνης, αν αυτό χρειαστεί
• Μητροχαλαρωτικά (πχ μαγνήσιο) – για να αναστείλουμε την έναρξη τοκετού, εφόσον παρατηρείται παρουσία μυομητρικής δραστηριότητας, δηλαδή συσπάσεων.
• Ξεκούραση

Με βάση τα στοιχεία από τις εγκύους που παρακολουθήσαμε στο Γέννημα IVF, αυτή η προσέγγιση έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση του μήκους τραχήλου κατά 8 χιλιοστά. Πιο συγκεκριμένα, με όριο τα 25 χιλιοστά, ο μέσος όρος του μήκους τραχήλου ήταν 19 χιλιοστά πριν την περίδεση και μετρήθηκε στα 28 χιλιοστά (μέσος όρος) 2-4 εβδομάδες μετά την περίδεση. Αυτό σημαίνει ότι καταφέραμε όχι μόνο να σταματήσουμε τη μείωση μήκους του τραχήλου, αλλά και  να βελτιώσουμε το μήκος κατοχυρώνοντας το κρίσιμο όριο των 25 χιλιοστών.

Αποτελέσματα θεραπείας

• Κανένα περιστατικό χοριοαμνίτιδας
• Παράταση κύησης κατά 17 εβδομάδες: εξαιρετικό διάστημα για την ανάπτυξη των εμβρύων
• Μέσο βάρος γέννησης νεογνών: 2.150 γραμμάρια

Πιο συγκεκριμένα, 87% των νεογνών γεννήθηκε με βάρος γέννησης μεγαλύτερο των 1.500 γραμμαρίων. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, αν θυμηθούμε ότι τα 1.500 γραμμάρια θεωρούνται το κρίσιμο όριο για σοβαρά προβλήματα προωρότητας.

• Μέση ηλικία κύησης: 35 εβδομάδες

Πιο αναλυτικά:

• Κανένα νεογνό δε γεννήθηκε πριν τις 28 εβδομάδες. Να θυμίσουμε ότι ως τις 28 εβδομάδες κύησης, το νεογνό θεωρείται εξαιρετικά πρόωρο.
• Μόλις 10% των νεογνών γεννήθηκε στις 28- 32 εβδομάδες. Αυτό σημαίνει ότι 90% των νεογνών είχε εξαρχής πολύ καλή πρόγνωση μετά από την προωρότητα. Αναλυτικότερα:
• 25% νεογνών γεννήθηκαν στις 32-35 εβδομάδες,
• 49% νεογνών γεννήθηκαν στις 35-37 εβδομάδες,
• 16% νεογνών γεννήθηκαν στις 37 εβδομάδες.

Από τα παραπάνω μωράκια, μόνο το 60% νοσηλεύτηκαν στη μονάδα νεογνών και αυτά για προσωρινή αναπνευστική δυσχέρεια και για προβλήματα στη σίτιση, προβλήματα όμως που αποκαταστάθηκαν πλήρως χωρίς καμία επίπτωση για τη μετέπειτα υγεία τους μετά την έξοδό τους από το μαιευτήριο.